Terugblik 2019

Het jaar is alweer ten einde. Wat gaat dat toch snel. Begin van de maand was het hier nog 25 graden en zonnig. Voor ons gevoel was het nog steeds augustus. Toch kwamen alle Nederlandse collega's aanzetten met pepernoten en chocoladeletters. "Gelukkig" is het sinds een week ook alweer oktober geworden: koud en guur. Op de weer-app (zeg maar: de Taiwanese buienradar) kregen we zelfs een waarschuwing binnen voor een van de districten in het noorden van het land. Vrij vertaald stond er:

"Koud weer advies voor de nacht van donderdag 26-12 tot vrijdagochtend 27-12.
Code geel: mogelijke minimum temperatuur onder 10°C.
Let op:
1. Blijf warm.
2. Hou rekening met ventilatie en elektrische veiligheid bij het gebruik van gas of elektrische verwarming.
3. Ademhalingsproblemen en hart- en vaatziektes kunnen verergeren bij lage temperaturen.
4. Zorg voor de ouderen, daklozen en andere kwetsbare personen bij blootstelling aan de kou.
5. Neem voorzorgsmaatregelen om de gewassen en aquacultuur niet te beschadigen."

Maar ok, omdat het niet tegen het vriespunt aanzit en omdat we hier geen vakantiedagen hebben gehad, is kerst eigenlijk aan ons voorbij gegaan. We krijgen wat minder mailtjes vanuit ASML in Veldhoven, maar verder merkten we er erg weinig van. We hebben wel afgelopen zaterdag een kerstdiner gehouden met wat "buitenlanders" hier, met name Nederlanders en Amerikanen.

En nieuwjaar? Ook dat is hier nog niet echt van toepassing. Chinees nieuwjaar is pas op 25 januari, maar dan zijn we ook meteen een hele week vrij. We nemen van de gelegenheid gebruik om naar Cambodja te gaan. De festiviteiten zijn met name familiebezoek en samen eten (zoals bij de meeste feestdagen hier), dus er wordt niet heel veel georganiseerd.
Wel zijn we vrij op 1 januari, omdat op die dag ook Taiwan is opgericht. Met de Nederlandse enclave hier hebben we afgesproken om nieuwjaarsduik te gaan doen. Waarschijnlijk zonder erwtensoep met worst, maar ook zonder vrieskou. Dat wordt de makkelijkste nieuwjaarsduik ooit (voor mij alweer de derde lokatie na Eindhoven en Scheveningen).

We kijken terug op 7 leuke maanden in Taiwan. Natuurlijk is het af en toe even spannend om iets geregeld te krijgen. Ja, er gaat wel eens wat mis en ja, ook op het werk is het af en toe drukker dan ons lief is. Maar ja, dat is in Nederland niet anders. We hebben daarentegen veel meegemaakt en gezien. We hebben een nieuwe cultuur leren kennen, met vriendelijke maar egoistische mensen, eerlijk maar afstandelijk; gestructureerde chaos, vooral in het verkeer waar de duizenden scooterrijders niet veel om hun leven lijken te geven; grote steden met honderden tempels; stranden en kliffen, zoals je wel kan verwachten op een eiland; 's zomers is het zo vochtig dat je per definitie nat wordt als je naar buiten gaat: van het zweet en/of van de regen; alles draait om eten: feestdagen, bruiloften, verjaardagen en uitjes met het werk; uiteten is dan ook goedkoper dan zelf koken, maar als je een dagelijkse portie groente wil binnenkrijgen, dan is koken toch wel de enige optie; op straat hangen zoveel lichtgevende uithangborden, dat je af en toe een van de vele stoplichten gewoon mist; daarentegen is het wel heel fijn dat je er helemaal niets van kan lezen, want dat leidt alleen maar af in het verkeer; gelukkig hebben we google maps en google translate, anders zou het leven hier een heel stuk moeilijker zijn; we missen onze tuin en onze grote keuken, maar ons appartementje voelt ondertussen als thuis; we weten de markt en de supermarkt te vinden en voor de rest kunnen we de meeste spullen wel bij de "action" halen; op straat zijn weinig prullenbakken te vinden, maar wc's zijn er in overvloed (al moet je niet vreemd opkijken als er ergens alleen maar hurktoiletten zijn); benzine kost hier nog geen euro per liter, maar 500 gram griekse yoghurt kost al gauw meer dan 4 euro.

Naast Helle (zie mijn vorige bericht), hebben ook Gijs, Thea en Astrid van de Kolk mogen meemaken hoe ons leven hier is. Je kan er nog zoveel over lezen, mijn berichtjes en foto's bekijken en je proberen in te leven, maar het wordt pas echt als je hier ter plaatse bent. Het is zo totaal anders dan je in Nederland gewend bent, maar juist omdat het zo anders is, is het zo goed vol te houden.

Zoals ik al zei: we hebben geen kerst gevierd, de verjaardagen van familie en vrienden gaan aan ons voorbij. De tijd verstrijkt niet op de manier die we al jaren gewend zijn. Maar dat betekent niet dat we ons vervelen. In de weekenden nemen we juist de tijd om samen leuke en nuttige dingen te doen. Zaterdags begint Wilfred meestal met pannenkoeken bakken, daarna gaan we naar de markt, boodschappen doen, wassen, sporten (onderin ons appartementen complex), rekeningen betalen (bij de 7-11 winkel, want automatisch afschrijven gaat niet). 's Middags hebben we dan lekker voor ons zelf om nog even door de stad te struinen, iets lekkers te bakken of een spelletje te doen (we zijn verslaafd aan Civilization).
Op zondag plannen we meestal iets buiten de deur (tenzij het weer echt belabberd is) en proberen we zoveel mogelijk van het land, de cultuur en de natuur te zien.

Door de week gaat de tijd ook snel. Op maandagavond heb ik Chinese les. Jaja, ik probeer het vol te houden. Het is altijd weer leuk, maar ik moet echt eens beginnen met woordjes stampen. En omdat je het nooit hoeft te gebruiken, leer je het ook niet zo snel. Er zijn namelijk twee opties: de meeste Taiwanezen spreken we op het werk. Daar is de voertaal Engels en dan praten we dus geen Chinees. Alle andere mensen gaan er sowieso vanuit dat je geen Chinees kan, dus al doe je je best, dan herkennen ze je poging niet als Chinees. Ze halen meteen hun telefoon en google translate erbij en daar gaat je goede voornemen om Chinees te praten.
Op dinsdagavond heb ik sinds kort fysiotherapie. Bij ons om de hoek was ineens een nieuwe zaak waar "Ethan massage center" boven de deur stond. Ik ben een keer binnen gelopen om te kijken of ik een lekkere voetmassage ofzo kon krijgen. Echter, ik moest een afspraak maken en ik had niet echt een idee waar ik beland was. Bij de afspraak bleek het dus een fysiotherapeut te zijn, die constateerde dat mijn rug, kuiten en voeten helemaal vast zitten. Een fijne massage is het niet te noemen, want ze gebruiken hier wat hardere methodes dan in Nederland, maar je hebt wel het gevoel dat het goed helpt!
En dan heb ik op woensdag nog een vergadering bij de klant, waarvan we vaak tussen 6 en 7 pas terug zijn op het werk. Voordat we thuis zijn en gegeten hebben, is de avond alweer bijna om.
De tijd vliegt voorbij...

Hopelijk hebben jullie ook allemaal een mooi 2019 gehad waar je met plezier en trots op terug kan kijken.
We wensen jullie in elk geval het allerbeste voor 2020! De symmetrie van dit getal belooft al veel goeds en hopelijk wordt het nog mooier dan de mooiste dromen!!

Groetjes,
Astrid en Wilfred