Weekendje Oostkust Taiwan

10 oktober 1911 vond de Wuchang-opstand plaats, het begin van de Xinhai-revolutie die uiteindelijk leidde tot de val de Qing-dynastie. Dit was ook het begin van het land Taiwan (Republic of China). Daarvan merken we nu nog het volgende:
- in Taiwan leven we in het jaar 108, dus 1911 jaar later dan de algemene jaartelling
- 10 oktober is jaarlijks het “dubbeltien festival”, wat een jaarlijkse feestdag is

Omdat het dit jaar op een donderdag valt, is vrijdag ook een nationale feestdag en hebben we dus weer een lang weekend (het laatste dit jaar, want onze feestdagen zijn nu op). We besluiten om een roadtrip te gaan maken naar de oostkust van Taiwan, omdat we daarvoor toch wel vijf dagen willen uittrekken (ja, op maandag hebben we nog extra vrij genomen).
Het blijkt niet heel handig te zijn om de weg op te gaan als het hele land vrij is, dus donderdag hebben we na 2 uur al 1,5 uur vertraging. Gelukkig blijft het daar ook bij.

We rijden langs de zuidkant van de bergen naar de oostkust waar we de eerste uitzichten op de grote oceaan hebben. Omdat op dit moment orkaan Hagibis over Japan raast, hebben wij een superuitzicht met extra hoge golven. In Taitung wijst google maps ons de route naar ons hotel. Het blijkt een heel klein straatje te zijn, maar er is geen hotel te bekennen. We vragen het aan een man die toevallig zijn huis uit komt. Hij herkent de naam van het hotel en weet het te vinden. Hij springt bij zijn vader achterop de scooter en wij mogen hen volgen. Daar aangekomen blijken we bij een bakkerij te zijn die toevallig dezelfde naam heeft als het hotel. Maar ook hier hebben we geluk dat de bakker het hotel wel kent (het is een klant van hem). We kunnen daar een half uur wachten en als hij zijn bestelling gaat afleveren kunnen we hem volgen. Maar ondertussen heeft zijn vrouw het hotel opgezocht op google maps en rijdt er op haar scooter heen (beide dochters gaan ook mee) en we volgen haar. Poging drie is de juiste en we komen eindelijk aan bij ons hotel. Naast het hotel ligt het koraalmuseum waar we nog naartoe willen gaan, maar dat is helaas dicht vandaag. Dan rijden we maar naar het centrum waar we alle bezienswaardigheden bekijken (een tempel, twee parken en “the white house”) en vinden we de beste pizzeria van het land (volgens de Rough Guide). De pizza’s zijn inderdaad lekker en de Amerikaanse hippie-eigenaar speelt viool voor zijn klanten, maar zijn zangtalent had hij beter voor zich kunnen houden.
Na 3 halve pizza’s zitten we goed vol en rijden terug naar huis. Als onze rijstrook aan de overkant van de kruising ineens voor tegenliggend verkeer is (zonder aanwijzigingen hiervoor) is dat even schrikken, maar we komen weer terug.

Op vrijdag rijden we via highway 11 langs de kust naar Hualien. Ook vandaag zijn we niet de enigen. In de ochtend houdt een verkeersregelaar ons 20 minuten tegen voordat we “groen” krijgen, maar verder hebben we niet echt last van de drukte. Op de parkeerplekken kunnen we steeds nog net een plekje vinden en gelukkig controleren ze vandaag niet op foutparkeerders (dan hadden ze veel boetes kunnen uitdelen). We zien grillige rotsen waar de extra hoge oceaangolven op beuken. Dit levert mooie foto’s en filmpjes op. Rond de middag komen we bij het eiland Sanxiantai waar we via een acht-bogen-brug naartoe kunnen lopen. Dit vonden wij het mooiste punt. De grotten iets verderop vielen tegen (een deel was ook gesloten), maar we liepen nog even verder naar een brug die onverwacht heel idyllisch erbij lag. Rondom Hualien was het weer erg druk op de weg, waardoor het net niet lukte om voor donker bij het hotel te zijn. We hebben heerlijk gegeten bij een Thais restaurant.

Op zaterdag gaan we naar de Taroko-kloof, de hoofdattractie hier in de buurt. Dit is een grote kloof door de bergen, met uitzichtpunten en wandelpaden. De alpen zijn indrukwekkender dan de bergen hier, maar de manier waarop de Taiwanezen met de “attractie” omgaan is zeer interessant. Ze zijn niet echt ingesteld op toerisme, want bij elk uitzichtpunt of begin van een trail (wandelpad) is langs de weg plek om een stuk of drie auto’s te parkeren. Mensen lopen langs de weg (het liefste door de tunnels), wat op de toch al niet zo brede weg meteen zorgt voor oponthoud van het verkeer. Veel trails zijn (grotendeels) afgesloten, o.a. vanwege gevaar voor vallende rotsblokken. We lopen de eerste 500 meter van een trail, waarna we niet verder mogen. Bij een andere trail stuiten we na 500 meter op een groot rotsblok waar we via een touw omhoog kunnen klauteren. Dit lijkt ons iets te gevaarlijk, dus ook hier draaien we snel weer om. We bezoeken nog een dorpje en als we bijna weer bij de ingang van de kloof zijn, volgen we per ongeluk een bus die een zijweg neemt. Bij toeval ontdekken we zo het hoogtepunt van vandaag, de Changchun Shrine. Dit is een tempeltje dat mooi ligt boven enkele watervalletjes.
Terug in Hualien hebben we het plaatselijke Strijp-S gezien, dat hier Zone-A heet. We wilden nog naar een andere culturele wijk, maar die stond net in brand. Daar zijn we dus niet meer heen geweest. Om in de internationale sfeer te blijven, zijn we vandaag bij de Mexicaan gaan eten. Ook dit was weer een aanrader van de Rough Guide.

Op zondag rijden we via highay 9 weer terug naar Taitung. Dit is de weg die parallel loopt aan de kustroute, maar door de uitlopers van de bergen gaat. Onze eerste stop is Liyu lake, maar vanwege de regen en de plaatselijke triathlon hebben we het hier snel weer gehad. We stoppen verder bij het monument van de kreeftskeerkring en rijden naar de Nanan watervallen waar we moeten uitkijken voor beren.
Terug in Taitung bezoeken we de Beinan archeologische site, waar leistenen graven zijn gevonden en waar een paar pre-historische huizen zijn nagebouwd. Ook staat er een grote leisteen die hier 3000 jaar geleden al stond. We durfden hem niet aan te raken, omdat we bang waren om in het verleden terecht te komen (dit begrijp je wel als je de serie “outlander” hebt gezien). We hadden nog drie kwartier over voor het pre-historisch museum. Dit was niet genoeg om het hele museum te bezichtigen, maar we hebben een goede indruk gekregen (en voor ons wordt er ook weinig nieuws gemeld). Dit museum gaat namelijk over de tijd die wij de pre-historie noemen. In Taiwan heeft die namelijk veel langer geduurd: toen de Nederlanders hier in 1628 aan land gingen, is er voor het eerst over Taiwan geschreven. De pre-historie heeft hier dus tot de 17e eeuw geduurd. ’s Avonds eten we in het railway cultural park, waar een gebouwencomplex gemaakt is van containers. We eten hamburgers in een gezellig, alternatief restaurantje.