Werken in Taiwan

Aan alles komt een einde, de vraag is alleen 'wanneer?'. Toen we 9 maanden geleden naar Taiwan gingen (pfff, wat gaat de tijd toch snel), had Wilfred een jaarcontract en dachten we in juni 2020 weer terug te gaan naar Nederland. Al binnen twee maanden kreeg hij echter de vraag of hij niet langer wilde blijven, want tsmc had nog meer machines besteld bij ASML. Ik heb een vast contract hier, dus ik kan sowieso langer blijven. Ze wisten hier van begin af aan dat de duur van mijn contract afhangt van Wilfred. Als zijn uitzending ophoudt, zeg ik ook mijn contract in Taiwan op. Het duurt een hele tijd voordat ook het financiële budget voor Wilfred officieel is goedgekeurd, maar eind januari (vlak voor onze vakantie naar Cambodja) was een budget tot eind 2020 zeker. In juni terug naar Nederland gaan leek ons wel heel snel, maar een jaar langer blijven, daar had Wilfred ook zijn twijfels over. Deze verlenging van 7 maanden is een mooie tussenweg en we hebben dan ook besloten dat we dit gaan doen.

Ik kreeg van sommigen van jullie de vraag of ik ook iets meer over werk wil schrijven hier. Bij dezen dan.
Het werken in Taiwan is echt anders dan in Nederland. Het cultuurverschil is erg groot en de Nederlandse efficiëntie en mentaliteit kunnen we de mensen hier echt niet opleggen (ook al zou je dat soms maar wat graag willen). Iedereen komt hierheen met een doel, bv. om de lokale teams kennis bij te brengen of om processen op te zetten. Echter, de verwachtingen over wat je hier kan bereiken worden binnen een paar maanden bijgesteld. Veranderingen gaan hier niet zo makkelijk, het kennisniveau van al die nieuwe mensen is nog niet zo hoog en hiërarchie is heel belangrijk. Je doet hier iets omdat je baas dat vraagt. Als ik niet hoger in de hiërarchie sta, dan kan ik vragen wat ik wil maar er zal niet veel gebeuren. Nee zeggen tegen de klant is echt not-done en daardoor blijft iedereen continu in de escalatie-modus en wordt er niet gewerkt aan processen en structurele verbeteringen.

Ok, na een paar maanden heb je dit door en kun je een aantal dingen doen. Je kan je vasthouden aan je principes en dan heb je steeds het gevoel dat je achter de feiten aanloopt en ga je met een ontevreden gevoel terug naar Nederland. Je kan je ook laten meeslepen in de escalatie-druk die iedereen zichzelf oplegt. Dan werk je 10-12 uur per dag, heb je in de weekenden geen energie meer over om iets van het land te zien en denk je na afloop dat dit niet was waarvoor je naar het buitenland bent gegaan. Daarom kun je er beter in berusten dat je niet veel kan verbeteren, maar toch proberen om kleine stapjes te maken. Het geeft een voldaan gevoel als die kleine stapjes uiteindelijk gaan werken en het vreet niet al je energie op. Zo blijft het leuk en is het ook prima vol tehouden. De balans is goed en je hebt nog voldoende energie om leuke uitstapjes te maken in het weekend.
Voor ons is het geen cultuur waarin we de rest van ons leven zouden willen blijven werken, maar voor een jaar of twee is het een hele leuke afwisseling en ook een goed inzicht in hoe goed het in Nederland allemaal geregeld is.

Ondanks dat het misschien niet zo klinkt, zijn we echt blij met de keuze dat we hierheen gegaan zijn en we zouden zo weer opnieuw dezelfde keuze maken.