Warme winters en hurktoiletten

Ondertussen zijn we alweer een jaar in Taiwan (ja, wat gaat de tijd toch snel). Begin dit jaar kreeg ik van iemand de vraag: wat ga je missen als je terug bent in Nederland? Op dat moment kwam ik niet verder dan de warme winters. Heerlijk, het hele jaar door t-shirts en korte broeken dragen, de zon op je blote huid voelen en alleen twee maanden lang 's avonds af en toe een trui of dun jasje aan omdat het net iets te fris wordt. Maar ik heb nagedacht over die vraag en ondertussen is de lijst een stuk langer geworden.
Wat ik zeker ook ga missen, zijn de openbare toiletten. Overal zijn ze te vinden: in de stad, in de natuur, bij parken (zowel bij de ingang, 200 meter verderop en aan het eind weer) en ze zijn nog gratis ook. Daarnaast ben ik helemaal fan geworden van de hurktoiletten; geen bedruppelde brillen, je hoeft hier niets aan te raken, lekker hygienisch. Sinds ik op de Marmolada in Italië met skischoenen aan een hurktoilet heb bezocht, heb ik het daarna nooit meer ongemakkelijk gevonden. Eigenlijk is het hetzelfde als wildplassen, maar dan legaal.

Het volgende op de lijst wat niet mag ontbreken, is onze favoriete snackbar "Bafang Dumpling". Vanuit het werk gaan we er af en toe lunchen en ook dichtbij huis is een filiaal waar we wel een paar keer per maand te vinden zijn. De gevulde deeghapjes met verschillende soorten vulling kunnen gekookt of gebakken worden en met zijn tweeën hebben we voor vier euro een volledige maaltijd.
In de categorie 'eten en drinken' kan natuurlijk ook het heerlijk verse exotische fruit niet ontbreken. Afhankelijk van het seizoen hebben we o.a. ananas, mango, passievrucht, guave of drakenfruit. Dit fruit (en ook de groente) haal ik dan op de markt, die dagelijks gehouden wordt. Sommige markten zijn alleen open in de ochtend, andere juist alleen in de middag en avond. Maar het grote voordeel is dat je iedere dag naar de markt kan en dus niet afhankelijk bent van een bepaalde dag in de week.
Daarnaast hebben we hier veel 'thee-barretjes' waar je keuze hebt uit zo'n 20 tot 50 theesmaken. Je kan kiezen uit zoete en heel zoete ijsthee, varierend van groene thee, fruitsmaakjes, melkthee of de Taiwanese bubbelthee. Deze laatste heeft een soort hele zoete jelly-balletjes (moet je van houden en zal ik dus niet echt gaan missen). Je geeft aan hoeveel suiker en ijs je wil en voor 1,50 euro krijg je een halve liter. Na de lunch lopen we vanuit het werk vaak een blokje om en halen zo'n ijsthee in een van de vele barretjes in de buurt. Daarnaast zijn er ook 'koffie-shops' met keuze uit verschillende smaken warme en koude koffie. Soms hebben ze ook wel 1 of 2 soorten thee, maar over het algemeen is het dus strict gescheiden. Het grote voordeel is wel dat je in het ene tentje iets te drinken kan halen en dat gewoon kan opdrinken in het andere tentje (of restaurant). Daar doen ze dan weer helemaal niet moeilijk over.

Waar ze in Nederland nog iets van kunnen leren, is de 24x7-samenleving. Winkels zijn dag en nacht open, je kan om 8 uur 's avonds nog een afspraak hebben bij de fysiotherapeut of binnenlopen bij de kapper, ook op zondag. Je hoeft geen vrij te nemen of eerder te stoppen met werken, maar je gaat gewoon wanneer het je uitkomt. En heb je 's avonds laat nog zin in een biertje, dan loop je gewoon even naar de winkel. In ons geval is het helemaal makkelijk dat die winkel ook nog eens onderin ons appartementencomplex zit. Dus in je "relax-pants" en slippers ga je even naar beneden.
Hiermee kom ik meteen bij het volgende voordeel: qua kleding kun je alles dragen wat je wil. Een trainingsbroek naar het werk, een shirt met Mickey Mouse (ook voor mannen) of een broek die niet eens je kont bedekt (gelukkig nog niet gezien bij mannen). De hoogste baas bij tsmc (de Taiwanese klant van ASML) komt altijd op bonte sportschoenen naar een vergadering en de hoogste ASML manager in Tainan loopt nog steeds iedere dag op dezelfde schoenen die een jaar geleden al helemaal afgesleten waren.

Ook in het verkeer en algemeen op straat zijn grote pluspunten te behalen. Je hoeft je hier nooit onveilig te voelen voor een beroving of hangjongeren. Als je je tas op een bankje laat staan of als je iets laat vallen komen ze het meteen naar je toe brengen. Verder is er bijna geen gejaagdheid in het verkeer. Als je met de auto aan de rechterkant staat en je bedenkt dat je toch linksaf wil, dan is dat over het algemeen geen probleem, maar hou er wel rekening mee dat anderen dat ook doen. Een bijkomend voordeel hierbij is dat er alleen maar automatisch geschakelde auto's zijn, waardoor je heel gemakkelijk op dit soort situaties kan reageren. Behalve enkele taxi-chauffeurs zijn hier zeer weinig bumperklevers en toeterende snelheidsduivels te vinden. Tot slot hebben bijna alle stoplichten een teller, zodat je weet hoe lang je nog moet wachten voordat het groen wordt. Zo weet je dat je even een slok water kan drinken of dat je juist alweer bijna kan gaan.

Ik had het al gehad over de warme winters, maar je kan ook een 'gratis' vrije dag hebben als een orkaan actief is of bij extreme regenval. Vanuit de Taiwanese "buienradar" krijg je waarschuwingen (incl hoe je erop moet reageren) van aardbevingen, zware regenval of windstoten, maar ook als het extreem warm of koud wordt. Dit laatste is het geval als de temperatuur 's nachts onder de 10 graden komt. Elke dag opnieuw is het weer vroeg licht. Nooit opstaan in het donker en de klok hoeft ook niet verzet te worden. Ze lachen hier allemaal als vergaderingen een uur verzet moeten worden omdat Nederland een andere tijd in gaat. Tja, het lijkt me ook heel vreemd als je zelf geen zomer- en wintertijd kent.

Natuurlijk zijn we niet alleen in Taiwan om te werken, maar hebben we ook de nodige vrije tijd. Zo hebben we jaarlijks wel 19 feestdagen, de meeste liggen vast, maar er zijn ook 4 floating holidays die je vrij mag opnemen. Binnen een uur kunnen we wandelen op stranden of in de bergen, of door steden en dorpen met hun kunstzinnige parken, pleinen en muurschilderingen. We kunnen in theorie ook binnen een paar uur naar Aziatische landen vliegen zonder jetlag. Hopelijk is dat in de praktijk binnenkort ook weer mogelijk als de corona-maatregelen versoepelen. En omdat we weinig verplichtingen hebben (geen verjaardagen, housewarmings, feestdagen, paaslunch of zomaar eten of borrelen met vrienden) kunnen we onze tijd ook zelf indelen en op de dag zelf nog beslissen wat we gaan doen. Dit laten we dan afhangen van het weer, hoe moe we zijn, of Wilfred nog moet werken, hoe druk vorig weekend was of hoe actief we onze dag willen doorbrengen. We kunnen zelfs gratis sporten in onze eigen sporthal of binnenzwembad (dat alleen in de zomer open is). Ook zijn er veel parkjes met sportattributen zoals rekstokken en apparaten waar je op kunt bewegen (over het algemeen vooral voor flexibiliteit / beweeglijkheid en dus niet voor krachttraining). Vooral 's ochtends vroeg en na zonsondergang is het hier meestal druk.
Over gezond en gratis gesproken: we krijgen jaarlijks een zeer uitgebreide medische keuring met een compleet verslag na afloop (gelukkig met Engelse vertaling zodat we het ook kunnen begrijpen).

Tot slot went het wel heel snel dat je kan roddelen over de mensen waar ze zelf bij staan. Ze verstaan je toch niet en als je ze niet rechtstreeks uitlacht of naar ze wijst, hebben ze echt niet in de gaten dat je het over ze hebt. Dat wordt na anderhalf jaar wel weer even wennen in Nederland. Daarnaast zijn ze hier heel goed in het volgen van regels, ook al is de achtergrond van de regel niet duidelijk of zelfs niet geloofwaardig. Dat heeft er o.a. voor gezorgd dat hier geen lockdown nodig was en er nog steeds minder dan 450 besmettingen van COVID-19 zijn. We hebben zodoende dus niet opgesloten gezeten in ons appartement. Over het algemeen zijn de Taiwanezen ook heel beleefd, alleen is niet altijd duidelijk of het gemeend is of dat het aangeleerd gedrag is.

Zo, was dat geen mooi verkooppraatje voor Taiwan? Natuurlijk is niet alles rozengeur en maneschijn, maar is er ook genoeg wat we zullen missen als kiespijn, waar we moeilijk aan kunnen wennen of waardoor we sommige gebruiken in Nederland ineens enorm hebben leren waarderen. Maar dat is weer een ander verhaal...